[singlepic id=706 w=200 h=150 float=left]Japonya’yı seviyorum. Geçirdiğim süre boyunca kendi kendime Çin yerine buraya gelmekle ne iyi karar verdiğimi söyleyip durdum. Belki de sevmemin en büyük sebeplerinden biri yolculuğumun ilk ama muhtemelen en iyi Couchsurfing deneyimlerini yaşamamdı. Son derece misafirperver Japonlar sayesinde bütün günler için kalacak yer bulmakta hiç zorlanmadım...
KISA KISA MYANMAR Nüfusu 60 milyon, Güneydoğu Asya’nın en büyük ikinci ülkesi. Askeri rejimle yönetiliyor. 1TL= 414 Myanmar Kyat (karaborsa kuru) Çok zengin kaynaklara sahip olmasına rağmen askeri rejim sayesinde 1962’den beri dünyanın en fakir ülkelerinden biri durumunda. Özellikle sağlık sistemi alanında durum çok vahim, WHO listesinde dünyada 190. sırada...
Hayatımın en talihsizliklerle dolu günlerinden birini yaşadıktan sonra sekiz günlük Myanmar gezimi sağ salim bitirmiş bulunmaktayım. Hastalanma, tren kaçırma, insanların oyununa gelme, parasız kalma, neredeyse Tayland uçağını, üstüne Japonya uçağını da kaçırma tehlikesiyle karşı karşıya kalma.. Bunların hepsini bir günde yaşadım ve bana fazlasıyla yetti. Bu kötü maceradan bahsetmeden önce...
Gözlerimi açtığımda hostes omzuma hafifçe dokunuyor, kemerimi bağlamamı söylüyordu. Ne kadar zamandır uyuduğumu bilmiyorum, son hatırladığım uçağın Mumbai Havaalanı’ndan kalkışa geçtiği ve göz kapaklarımın karşı konulamaz derecede ağırlaşmasıydı. Önceki gece hiç uyumamıştım ve ihtiyacım olan uykuyu dört saatlik uçuşta alabilirim diye düşünmüştüm. Neyse ki iki yanım da boştu da rahatça...
[dropcap]Ş[/dropcap]u ana kadar Hindistan’da yaşadıklarım hakkında onlarca sayfa yazı yazmış ama yemekleri hep birer ikişer cümlelerle geçiştirmekle yetinmişim. Oysa Hint mutfağı ayrı bir yazıyı hakedecek kadar önemli yere sahip. Buradaki gezimin yarısı şehirlerde dolanmak, tarihi yapılar görmek ve insanlarla tanışmakla geçtiyse, diğer yarısı da yemek deneyimlerinden oluştu. Her yeni öğünde...
KISA KISA HİNDİSTAN 1 milyar 210 milyon nüfusu ile dünyanın en kalabalık 2. ülkesi. Aynı zamanda dünyanın en büyük 7. ülkesi ve 5. büyük ekonomisi. IT alanında ABD’den sonra en gelişmiş ülke. 1TL= 28 Hint Rupisi Mahatma Gandi onların Atatürk’ü konumunda. Herkes saygı duyuyor ve onun hakkında kötü söylemek hapse...
[singlepic id=499 w=200 h=150 float=left]Gün boyunca Mumbai’de dolaşırken aklımda hep aynı şey var: Bugün benim Hindistan’daki son günüm ve burayı şimdiden özlemeye başladım! Yani, öyle bir ülke ki çoğu yerde sabrınız tükeniyor, bir gün daha bile kalamam diyorsunuz, ilk fırsatta başka bir ülkeye gitmek istiyorsunuz ama ayrılma günü geldiğinde burada...
Büyük bir çılgınlık yaptım! İnternette sitenin birinde bir sonraki gideceğim ülkeyle ilgili araştırma yaparken gözüme çarpmıştı sağ taraftaki kutucukta, Bangkok-Tokyo uçuşu yapan AirChina’nın reklamıydı. Küçük bir reklam iki gün boyunca kafamı kurcaladı durdu, olur mu olmaz mı gidersem ne katar gitmezsem ne kaybederim diye düşünüp taşındıktan sonra dün biletimi aldım....
Bir şehir kendi içinde bu kadar farklı olabilir mi? Metroda bir durakta iniyorsunuz, kendi ülkenizde göremeyeceğiniz lüks, özenle çizilmiş geniş caddeler, yemyeşil parklar ve görkemli malikaneler; hemen bir sonraki durakta ise daha önce ülkede gördükleriniz de neymiş dedirten karmaşa ve kalabalık, bir ucundan girip diğerinden çıkmanın yarım saat sürdüğü daracık...
Her tren ya da otobüs yolculuğum maceralı oluyor. Bu sefer neredeyse treni kaçıracaktım. Ama hakkını vereyim, yolculuğun kendisi gayet rahat geçti. 10 saatlik yolun çoğunda mışıl mışıl uyudum. Rishikesh’e gitmek için önce Haridwar’a varmak gerekiyordu, 1 saat gecikmeli olarak şehre vardığımızda otobüs terminalini rahatlıkla buldum (Zamanımın çoğu bir yerleri arayarak...
2 Dec, 2015
12 Jan, 2012
25 Mar, 2012
2 Mar, 2012
